Lara Mutlu Son

Lara Mutlu Son Luther’e nazaran Katolik Kilisesi ahlaksızlığın lağım çukuruydu ve papa “arsız bir fahişe”ydi. Buna karşın Katolikler de Protestan hasımlarıyla aynı şekilde dalga geçiyordu. Devletler bu bölünmenin şu veya bu yanında saf tutarken, Katolik ve Protestan ordular birbirleriyle sivil halkın da dahil olduğu kıran kırana bir çatışmaya soyundular. Karşılıklı nefret giderek büyürken, Avrupa krallıkları 17. Yüzyılın başlangıcında cenka girdi. Silahlı çatışmalar ve artan dinsel hararet yüzünden, insanlar giderek birbirlerinden daha çok kuşkulanmaya başladılar ve hoşgörüsüzlük tavan yaptı. Hükümdarlarının terbiye meselelerini yoluna koymada etken rol oynamasını bekliyorlardı ama onlar bunu umursamayacak kadar mutluydular.

Fransız teolog John Calvin, devletin amacının “bir halk dini” yaratmak olduğunu beyan ederken neredeyse bütün Protestanlar adına konuşuyordu. Böylece kişiye özgü cinsel davranışlar, başlıca devlet meselesi haline geldi. Protestanlar teoride çok katı, pratikte ise çok gevşek olduğu nedeni öne sürülerek Katolik ahlak sistemine atakyorlardı. Luther, Katolik cinsel perhiz terimine tümden karşı çıkarken, papaz bekarlığı anlayışını da alaya alıyordu. Aslına bakarsak çok az sayıda Katolik papazın kendini seksten uzak tuttuğunu söylerken haklıydı. Sözgelimi Bavyera’da papazların minimum yüzde 95’i metrese sahipti. Fakat din adamlarının ikiyüzlülüğüyle dalga geçmek yalnız bir başlangıçtı.

Lara Mutlu Son

Lara Mutlu Son  Luther ve diğer Protestan liderler, tüm Katolik sex ve evlilik anlayışını alaşağı ettiler. Onlara göre evlilik, insanoğlunun doğuştan gelen cinsel kötülüğüne verilmiş bir taviz değildi. İşin doğrusu cinsellik ilahi bir şeydi ve evlilik iyi bir hayat sürmek için gerekliydi. İster papaz ister ırgat olsun, herhangi birine bunu yasaklamak dünyada bozulmaya yol açmak demekti. Protestanlar seksin uyumak ve yiyecek içmek gibi yaşamak için olmazsa olmaz bir ihtiyaç bulunduğunu kabul ediyorlardı. “Makul ölçüler”le evlilik bağı içinde yaşandığı sürece sex, “[Tanrı’nın] iyiliğinin ve sonsuz ihsanının bir işareti”ydi.

Fakat karı ile koca arasındaki seks kutsanırken, öteki tüm tensel ilişkiler lanetleniyordu. Bu noktada bir taviz söz mevzusu olamazdı. Tüm fahişeler, zina yapanlar ve eşini aldatanlar darağacını hak ediyordu. Püriten İngiltere’de ve Protestan Almanya’nın bazı yerlerinde zina ağır kabahattu. Fahişeliğe ulaşınca, genelevlerin toplumlardan fenalüğü uzaklaştırdığı yönündeki fikir terk edildi. Bunun yerine fahişeler -Luther’in ifadesiyle- “işkence çarkına gerilip derisi yüzülesi” yada kor demirle dağlanası “uyuz, kaşındırıcı, kokuşmuş” ve frengili ucubeler olarak görülüyordu.